بالاخره بعد از ماهها دوری باز هم بی خوابی به سرم زد تا چند خطی رو از خودم به جا بذارم . مدتی بود وبلاگم دچار مشکل شده بود . خودم هم نه وقتشو داشتم و نه حوصلشو که پست جدید بذارم . تا اینکه بالاخره تونستم مشکلو حل کنم و الان هم که در خدمت شمام . یه حس درونی به من میگه که باید بنویسم . نمیدونم چرا اما شاید واقعا داره دیر میشه . به هر حال امیدوارم که بتونم بنویسم و اونچه رو که باید به انجام برسونم . از دوستای عزیزی که به وبلاگ من ناقابل سری میزنن تقاضا دارم که نظر بدن . تا من هم بتونم بنویسم . خیلی وقتا توی همین نظراته که نشانه هایی واسه آدم پیدا میشه تا راهشو پیدا کنه . همون مسیر سبز زندگی که به خاطرش به دنیا اومدیم ؛ در طولش تلاش میکنیم و در آخرش به خاک سپرده میشیم .
سلام دوست قدیمی . خوش اومدی . خوشحالم که میبینم دوباره دست به قلم شدی . منتظر پست های بعدید می مونم