ثانیه های با ارزش

باز هم یه شب دیگه و تنهایی و سکوت  .  

ماتریس چشمک می زنه و منو ترغیب میکنه که بنویسم . اما نمیدونم از چی و کجا . انگشتام خودشون بدون اجازه من روی کیبوردم به رقص در میان و چیزایی رو ثبت میکنن . به امید اینکه چیزی از میون هزاران متنی که در مغزم جا  گرفته و هر از گاهی یکی از اونا خودشو بیرون میکشه از میون انبار محفوظات ، بیرون بیاد و خودنمایی کنه . نمیدنم این چیزی که الان دارم تایپ میکنم مربوط به کدام زندگی من در کدام عصر از عمر طولانی و طاقت فرسامه . شاید مربوط به زمانی میشه که یه هیزم شکن پیر و خسته بودم و یا مربوط به آخرین نفس هام میشه زمانی که در میون خون و شمشیر در زمان جنگ های صلیبی در حال گفتن وصیت به نزدیک ترین دوستم . اما هر چی هست حاصل قرن ها تلاش من واسه زندگی روی این کره خاکی و تلاش در جهت به تکامل رسوندن روح خستمه . شاید این حرفا به نظر بی معنی بیاد اما من شدیدا بهش اعتقاد دارم . چون میدوم که بی دلیل به این دنیا نیومدم و میدونم که این چند سال کوتاه عمر بشری تنها فرصت من واسه تکامل وجودیم نیست . بلکه این فزصت بارها و بارها به من داده شده تا خودمو به سرچشمه نزدیک کنم . شاید این فرصت های کوتاه رو غنیمت ندونم اما همیشه سعی کردم که از لحظه هام تا ثانیه آخر استفاده کنم . چون هر ثانیه ای که میگذره فرصتمو واسه تعالی از دست میدم . گاهی این لحظه ها در کنار کسی میگذره که بعد زمانی خودشو از دست میده و یه ثانیه سالها ارزش پیدا میکنه . اما نمیدونم چرا این ثانیه های ارزشمند همیشه خیلی زود و گذرا ست . چشم میبندیم و باز میکنیم و میبینیم که رفت . هم ثانیه رفت و هم فرصت با هم بودن و هم ........................