سلام . باز هم من اومدم . شاید دلیل اینکه خیلی زود به زود دارم آپ میکنم اینه که به وبلاگم سر و سامونی بدم . تا شاید از این بی حالی و بی حوصلگی خودمو رها کنم .
انسان موجود عجیبیه . همیشه واسه رسیدن به یه هدف که میدونه نهایی نیست در حال تلاشه . تازه وقتی که به اون هدف میرسه میبینه که اول راهی دیگست . واسه من هم همینطوره . واسه هممون همینطوره . شاید اگه روز هم میدونست که تمام تلاشش اینه که خودشو به شب برسونه و فنا شه ؛ هرگز به این تلاش بیهوده دست نمیزد .
شاید ما آدمها هم اگه میدونستیم که در آخر راهی که همه انرژیمون رو واسش گذاشتیم رسیدن به یه شب تاریک و یا رسیدن به ابتدای جاده ای که اون هم داری انتهایی تاریکه ؛ یه گوشه مینشستیم تا لا اقل به روزگار بخندیم و اونو مسخره کنیم که نتونسته ما رو بازی بده . پس بیاین بخندیم . به چرخش بیهوده زمین که تمام تلاششو میکنه تا مارو به بازی بگیره . بیچاره خودش هم نمیدونه که بازی خورده تو این کهکشان لایتناهی .
سلام دوست عزیزم