فردا ، دیروزی که از نو میسازم

اون بعدی که دیروز انتظارش رو میکشیدم امروز رسید . جالبه ، همیشه  انتظار چیزی رو میکشیم که انتظارش رو داریم . مثلا اگه دیروز انتظار داشتیم که به دیروز  دیروز یعنی پریروز برگردیم ، چی میشد ؟ پس من دیروز مجبور بودم که انتظار فردا یعنی امروز رو بکشم . چه اختیار خسته کننده و زجر آوری . من دوست داشتم  در هر زمانی به هر زمانی بیاندیشم و انتظارش رو داشته باشم اما مگه میشه ؟ ما محکومیم که به فردایی فکر کنیم که هنوز نیومده ، یعنی یه دنیای مجازی . اما اگه دوست داشته باشیم که به دیروزی که اونو تجربه کردیم برگردیم ، متاسفانه امریه محال . چه بد . چه جبر خسته کننده و ملال آوری . اما من میخوام به یه چیز جدید فکر کنم . من میخوام جبران دیروزم رو در فردا تمنا کنم . منظورم اینه که هر آنچه از حسرت دیروز در دلم مونده رو در فردا جستجو میکنم . اینجوری لااقل خودمو تسکین میدم و برای لحظه ای هر چند کوتاه ، فکر میکنم که میتونم اختیاری هم داشته باشم . پس به امید فردایی که دیروز مون رو یه بار دیگه ، اما این بار با عبرت گرفتن از اشتباهاتش تکرار کنیم . سبز باشید و سبز بیاندیشید .